Rozdział trzeci

Szczególne właściwości Pierwszego Stopnia.

[Siedem właściwości]

Bodhisttwowie Pierwszego Stopnia przejawiają cierpliwość;
Nie lubią sporów; ich serca pełne są radości i szczęścia; (1)
Zawsze dążą do czystości serca; ze współczuciem żal im jest odczuwających istot;
Nie ma w nich gniewu i wrogości. Głównie trwają w tych siedmiu praktykach. (2)


1. Wiele radości.
   
   Zawsze pamiętają Buddhów, najwyższe właściwości Buddhów,
   Tych, którzy są z pewnością przeznaczeni do Oświecenia oraz ich rzadkie i wspaniałe praktyki, dlatego mają wiele radości. (3)
   Bodhisattwowie, którzy osiągnęli Pierwszy Stopień mają wiele radości w swoich sercach,
   Myślą; "Z pewnością osiągnę niezmierzone zasługi Buddhy''. (4)
   
   
2. Brak lęku.
   
   Nie mają lęku przed pozbawionym bezpieczeństwa życiem, śmiercią, i upadkiem w niższe światy,
   Nie mają lęku przed wielkim zgromadzeniem słuchaczy, złą opinią czy kalumniami, (5)
   Nie mają lęku przed uwięzieniem i torturami, grabieżą, rabunkiem, karą i egzekucją.
   Wyzwolili się z pojęcia `ja` i `moje`; dlaczego mieliby więc mieć takie lęki? (6)
   
   
3. Zadowolenie.
   
   Biedny i pozbawiony środków do życia pragną tylko ubrania i jedzenia;
   Zdobywszy te rzeczy, zaczynają pragnąć pięknych ubrań i wykwintnego jedzenia. (7)
   Osiągnąwszy to, następnie pragną wysokiej pozycji w społeczeństwie;
   Kiedy to mają pragną następnie władzy nad wszystkimi ziemiami. (8)
   Jeśli te pragnienia zostałyby spełnione pragnęliby w końcu stać się panami niebios.
   Chciwi ludzie tego świata nie mogą być zaspokojeni bogactwem. (9)
   
   
4. Brak lęku przed śmiercią.
   
   Bodhisttwowie czekają na śmierć jak na miłego gościa; dla nich umrzeć to jak udać się na wielkie spotkanie.
   Ponieważ nagromadzili wiele zasługi, nie boją się w momencie śmierci. (10)
   Nie ma śmierci poza umierającą osobą; nie ma umierającej osoby poza śmiercią;
   Umierająca osoba istnieje w zależności od śmierci; śmierć istnieje w zależności od umierającej osoby. (11)
   Kiedy pojawia się śmierć, to pojawia się również umierająca osoba; kiedy śmierć nie jest jeszcze urzeczywistniona,
   To nie ma pojawienia się [śmierci]; bez śmierci nie ma osoby, która doświadcza śmierci. (12)
   Jeśli byłaby umierająca osoba poza śmiercią, to musiałaby istnieć sama z siebie;
   Ale w rzeczywistości, poza śmiercią nie może istnieć żadna umierająca osoba. (13)
   Jednakże, zwykli ludzie mówią o `śmierci` i `umierającej osobie` z rozróżniającym poglądem;
   Nie wiedzą jak śmierć przychodzi i odchodzi i nie mogą uciec przed śmiercią. (14)
   Jeśli ktoś kontempluje dharmy w świetle powyższego rozumowania,
   Umysł takiej osoby nie będzie się wahał, ani nie będzie lękał się śmierci. (15)
   
   
5. Brak lęku przed upadkiem w złe światy.
   
   (Odpowiedź Bodhisattwy Marze)
   
   "By praktykować dawanie wpadam do piekła przeraźliwego gwizdu;
   Ci, którzy otrzymują moje ofiary, wszyscy odrodzą się w niebiosach. (16)
   Jeśli się tak stanie, dokonam więcej czynów dawania bez ustanku;
   Niech istoty przebywają w niebach, gdy będę odczuwał ból w piekle przeraźliwego gwizdu.'' (17)
   
   
6. Brak odczucia pojęcia `ja` i `moje`.
   
   Poczucie `ja` zależy od `moje`; poczucie `moje` pojawia się w związku z `ja`;
   Dlatego oba `ja` i `moje` są puste w swojej naturze. (18)
   `Ja` jest rządzącym mistrzem, a `moje` jest własnością mistrza;
   Jeśli mistrz jest nieobecny, to nie będzie jego własności; (19)
   Jeśli nie będzie rzeczy należących do mistrza, nie będzie mistrza.
   `Ja` jest błędnym poglądem `jaźni`, `moje rzeczy` jest błędnym poglądem `moje`. (20)
   Kontemplacja rzeczywistości odsłania nieobecność jaźni; jeśli jaźń nie istnieje, to nie-jaźń również nie istnieje;
   W zależności od percepcji, istnieje postrzegający; przy nieobecności, nie będzie nikogo, kto postrzega. (21)
   Poza postrzegającym nie ma postrzegania; jak [postrzegający] może być urzeczywistniony przez postrzeganie?
   Jeśli postrzegający jest urzeczywistnia postrzeganie, samo postrzeganie nie będzie urzeczywistnione. (22)
   Ponieważ percepcja nie jest urzeczywistniona [w oryginale ang.: actualize], postrzegający nie jest urzeczywistniony.
   Ponieważ postrzegający jest pusty, nie może być nazywanym `ja`. (23)
   Ponieważ postrzeganie jest puste, nie może być nazywane `moje`.
   Z tego powodu `jaźń`, `nie-jaźń`, `zarówno jaźń i nie-jaźń`, (24)
   `Ani jaźń, ani nie-jaźń` - wszystkie są błędnymi poglądami.
   `Moje`, `nie-moje`, `zarówno moje jak i nie-moje`, (25)
   `Ani moje, ani nie-moje` - również są błędnymi poglądami. (26ab)